غزلی زیبا

رفتی و تمام   کوچه  را طی  کردم                           چون کودک چار ساله لی لی کردم    

 گفتند که دیـوانه شده حـــــال بگو              من بی تو هوای عاشـقی کی کردم 
 

من اسب مراد خویش را ای وای              با چوب غــم تو راندم و هــی کردم  

بعد از تو هوای کوچٍمان دلگیر است          ویران شـــدم و خرابی از پی کردم 

من آه شدم به سینه و سوخت مرا             آن سوز به ســینه چون نـــی کردم  

 
رفتی و مـــــــراد دیدنت همه شب             از روی خدای خــــــود پیـــاپی کردم